21 października 2019, 23:21
Mój zamysł był inny. Chciałem rozwinąć wczorajszą myśl, ale nastąpiło przełamanie. Nie poszło w dobrą stronę.
Plus był taki, że nie musiałem się zmuszać, bo M. napisała pierwsza. Ale to co napisała, złamało mi serce, gdy już wracałem do równowagi psychicznej i to bez niej. Myślałem - dobra, pora odpuścić, zapomnieć, częstotliwość myśli o niej wdzięcznie spadała. Ale niestety napisała. Nie wiem po co, nie wiem czemu, wiele bym oddał, gdyby tego nie zrobiła, chociaż pierwsze odczucie było bardzo pozytywne. Teraz znowu muszę po niej sprzątać...